David J.

ข้อมูลเบื้องต้น

ส่องได้ แต่ไม่ก็อปนะครับ

เนื้อเรื่อง

- APPLICATION FORM -

"เลี้ยง? แบบนี้ค่อยน่าคุยหน่อย"
( David J. Sullivan)

ประเทศที่อยากให้ตัวละครโลดแล่น : ไทย

ชื่อ-นามสกุล :  ดาวิด (จอห์น) ซัลลิแวน  l  David J. Sullivan  (เดฟ) - ชื่อกลางเป็นชื่อพ่อครับ มีไว้ให้รู้ว่าเป็นชื่อเต็ม มีไม่มีค่าเท่ากัน

เพศ : ผู้ชาย  l  รุก

อายุ : 27  ปี

สัญชาติ :  Thai - American

รูปร่างหน้าตา :  
     เขาเป็นชายรูปร่างสูงโปร่ง แขนขาเรียวยาว โครงหน้าชัด คมสันตามเชื้อต่างชาติ คิ้วโก่งเข้มขับดวงตาให้ดุดันไปในที รับกับสีเทาออกทองคล้ายแร่ ไพไรต์ (Pyrite) ของดวงตาที่เป็นสีเดียวกับเส้นผม (แต่ผมสีเข้มกว่ามากจนมองเผินๆ คล้ายสีผมสีธรรมชาติของคนไทยทั่วไป จะเห็นได้ชัดเมื่อถูกแสงแดด) ริมฝีปากเรียวหนาสีแดงคล้ำตามประสาคนสูบจัด เขาไว้ผมรองทรงสูงเปิดต้นคอคล้ายอันเดอร์คัตเนื่องจากเป็นคนขี้ร้อน ร่างกายมีกล้ามเนื้อแบบฉบับชอบเล่นกีฬา ซึ่งเป็นต้นเหตุของผิวสีแทนแดดของเจ้าตัวที่มีแนวโน้มจะเพิ่มมากขึ้นทุกวัน บริเวณสะบักด้านซ้ายสัก ยันต์ 5 แถว ของไทย โดยที่เจ้าตัวไม่ได้ใส่ใจกับความหมายของมันมากนัก ที่สำคัญเขาเป็นคนมือสวย จนได้ขนานนามจากสาวเล็กสาวใหญ่ว่าเป็นชายที่มีข้อนิ้วเซ็กซี่ 

ส่วนสูง/น้ำหนัก : 1.88 m l  84 kg.

ลักษณะนิสัย : 

      เป็นคนชอบสังสรรค์ การใช้ชีวิตไม่มีแบบแผน ชอบอะไรก็ทำ ตามใจตัวเองเป็นหลัก ไม่ยอมให้ใครมาบังคับขวางใจตัวเอง ในทางกลับกันก็เป็นคนที่รู้จักเข้าสังคม รู้วิธีในการรับมือ วางตัว แสดงออก ปฎิบัติต่อคนอื่นอย่างพ่อของเขาที่เป็นคนมีหน้ามีตาในสังคม จึงจำเป็นต้องดูดีไม่ขาดตกบกพร่องอยู่ตลอดเวลา ซึ่งเจ้าตัวก็ได้ส่วนนี้มา

     เป็นคน ปากร้าย ขวานผ่าซาก เวลา ติ-ชม วิจารณ์ ตักเตือน หรือ ประชดประชันจะตรงไปตรงมา สาดบรรยากาศมาคุเต็มประดา แต่ถึงอย่างนั้นก็เป็นคนที่มีเหตุผลในทุกการกระทำของตัวเอง ซึ่งเหตุผลนั้นไม่ใช่เหตุผลที่ถูกสำหรับทุกคน บางทีมันอาจเป็นเหตุผลที่ถูกสำหรับเขาคนเดียวก็ได้

     หลังการกระทำ หรือ คำพูดที่ร้ายกาจของเขา มักจะไม่มีเจตนาไม่ดี (เว้นแต่จะเป็นการพูดเพื่อแซะ, ถากถาง) เจ้าตัวมักจะหยอดน้ำหวานเยียวยาบาดแผลที่ตัวเองสร้างให้ผู้อื่นเสมอ หรือที่เรียกว่า "ตบหัวแล้วลูบหลัง" นั่นเอง เช่น "ถ้าจะทำก็ทำได้นี่" ... "เก่งเหมือนกันนี่เรา"

     แม้จะไม่ชอบชีวิตที่เป็นไปตามแบบแผน แต่ตัวเขาเองก็เป็นมนุษย์บ้างาน เอาจริงเอาจังกับการทำงานทุกอย่างอย่างเต็มที่ เป็นที่รัก ที่เคารพของลูกน้องและเพื่อนฝูง เรียกได้ว่าเป็นขาประจำ OT เลยก็ว่าได้

     และเมื่อเลิกงานดึก สิ่งที่เขาทำกลับไม่ใช่การรีบกลับบ้านไปพักผ่อน แต่มักเป็นการออกไปสังสรรค์ต่อกับเพื่อนฝูง ลูกน้องหรือคู่ค้ามากกว่า (สัปดาห์ละ 2-3 ครั้ง) 

     เป็นคนขี้ประชด แต่เจ้าตัวเองไม่รู้ว่าตัวเองว่าเป็นคนแบบนั้น แค่รู้สึกว่า อ้าว ก็พูดไปตามความจริงนี่ ประชดตรงไหน เช่น เดฟเขี่ยหัวหอมออกไว้ที่ขอบจานแล้วมีคนถามว่า ไม่กินหัวหอมเหรอ? เขาก็จะตอบว่าประมาณว่า "เขี่ยไว้กินเล่นมั้ง" ยิ่งกับเรื่องที่ขัดการตัดสินใจเดฟแล้วผลออกมาแย่ (ขัดใจจนจำขึ้นใจ) เดฟจะถากถางหยิบมาแซะได้เรื่อยๆ เลย ขี้แซะ ขี้ถากถางมาก เช่น เพื่อนบอกว่า อื้อหือ ร้านนี้เด็ด ปรากฎว่าไปกินแล้วนอกจากจะไม่เด็ดแล้วยังท้องเสียอีก แล้วมีการชวนครั้งต่อไปเกิดขึ้นเดฟจะพูดประมาณว่า "เด็ดแบบกินแล้วขี้แตกเหมือนคราวนั้นเลยใช่มั้ย?" แน่นอนว่านิสัยเสียพวกนี้มักออกมาเวลาที่มีอะไรมาขัดใจหรือทำให้เขาหงุดหงิดนั่นเอง ทั้งยังเป็นคนขี้แกล้ง กวนประสาท ทั้งการกระทำ คำพูด สีหน้าท่าทางอย่างมากอีกด้วย

     เป็นคนแต่งเนื้อแต่งตัวสะอาดเวลาใช้ชีวิตอยู่ข้างนอก แต่เมื่อไรที่ชีวิตเขาในวันนั้นไม่ต้องออกไปไหน จะทำตัวซกมก เซอร์ โสโครก ขี้เกียจอย่างเกินเยียวยา ในหนึ่งสัปดาห์เขาจะมีวัน Shut Down ของตัวเองหนึ่งวันนั่นคือวันอาทิตย์ เดฟจะใช้เวลานอนยาวนานกว่า 10 ชม. ในวันนั้น และขาดการติดต่อจากบุคคลภายนอก

     ชอบกิจกรรมเสียเหงื่อ (แต่ไม่ชอบการใช้กำลังเตะต่อยแม้สมัยมัธยมจะเป็นพวกนักเลงหัวไม้เพราะเวลาเป็นแผลมันเจ็บหลายวัน อาบน้ำลำบาก) เขารักในการเคลื่อนไหวร่างกายมากมาตั้งแต่เด็กๆ ทำให้ร่างกายของเขาเหมือนมีสปริงในร่างกาย เคลื่อนไหวได้คล่องเวลาเล่นกีฬา เดฟจะเหมือนลิงลมที่ทั้งวิ่งเร็วและกระโดดสูงได้อย่างคล่องตัว ชอบเล่นฟุตบอลเป็นชีวิตจิตใจ

     เป็นคน มีคนคุยเยอะ ขี้อ่อย บวกไปทั่ว ทั่วถึง บริหารเสน่ห์ ชอบใช้คำพูดให้คนฟังคิดไปเองอย่างจงใจ ถึงเนื้อถึงตัว (ติดสกินชิพมาก) ชอบยีหัว ดีดหน้าผาก เคาะหัว ดึงหู หยิกแก้ม สารพัดที่เจ้าตัวเกิดอยากทำ (แม้ตอนนั้นจะมีคนรักหรือไม่ก็ตาม) แน่นอนว่าความสัมพันธ์ทางกายไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเขาเลย แต่กับคนพิเศษจริงๆ เดฟจะค่อนข้างชอบแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของโดยปราศจากคำพูดเช่น โอบเอว ถามเรื่องส่วนตัวที่รู้กันสองคนต่อหน้าคนอื่น ดึงมานั่งตัก ตักอาหารให้ สร้างบทสนทนาที่โลกนี้เหมือนมีแค่คนสองคนในขณะนั้น เช่น นั่งอยู่ในโต๊ะสังสรรค์ หากเกิดง่วงขึ้นมา จะซุกหน้าลงซบไหล่ คนๆ นั้น โดยไม่สนใจเพื่อนฝูง ให้เกียรติ และมีความอดทนสูง ไม่ล่วงเกิน เกินเลยหากไม่ได้รับอนุญาต จะขออนุญาตก่อนจะทำอะไร

     เป็นคนค่อนข้างไร้ยางอายในการพูดเรื่องเพศ หากรู้สึกอะไร จะพูดออกมาตามตรง อยากได้อะไร ก็พูดออกมาอย่างนั้น แล้วเขาก็สนุกมากเวลาพูดแล้วอีกฝ่ายหน้าแดง อึกอักจนทำตัวไม่ถูก แพ้ลูกยั่ว ลูกอ้อนทุกรูปแบบ แต่มักไม่แสดงออกให้อีกฝ่ายรู้ว่าตัวเองชอบอะไร จุดที่ทำให้ใจอ่อนคืออะไร เพราะกลัวอีกฝ่ายจะเหลิงแล้วทำมันบ่อยๆ

     เวลาโมโห ถ้าไร้สติแล้ว จะรวมนิสัยเสียในตัวมาไว้ในก้อนเดียว เช่น ไอ้นี่สำคัญใช่มั้ย? โยนทิ้ง ไม่ให้พูดแบบนี้ใช่มั้ย? จะพูดไง แต่ถ้าอยู่ในขั้นควบคุมอารมณ์ บรรยากาศรอบตัวจะเงียบและมาคุมาก ซึ่งเขาไม่ได้มีอารมณ์มานั่งฟังเหตุผลอะไรในทันที ต้องใช้เวลาให้อารมณ์เย็นลงก่อน แต่ถ้าดึงดันที่จะพูดคุย คำพูดที่ออกมาในช่วงเวลานั้นจะแทงใจดำคนฟังจนเสียความรู้สึก ส่วนมากเวลามีเรื่องกันเดฟจะไม่อธิบาย เลือกที่จะเงียบหายขาดการติดต่อไปและกลับมาเมื่อพร้อมรับฟังหรือลืมอารมณ์โกรธพวกนั้นไปแล้ว ถ้าอีกคนงี่เง่าเดฟจะไม่พูดอะไร (แต่หัวเสียเงียบๆ) ปล่อยให้อีกฝ่ายเลิกบ้าไปเอง 

     แม้ชีวิตจะดูไม่เป็นชิ้นเป็นอัน แต่เขาเองก็อายุใกล้จะสามสิบแล้ว ทำให้ มีความเป็นผู้ใหญ่อยู่มากพอสมควรบางเรื่องยอมได้ก็ยอม ขี้เกียจจะไปต่อปากต่อคำ หรือทำอะไรให้มันยุ่งยาก จะเรียกว่าไม่ชอบความยุ่งยาก ก็ได้ เวลาเจ้าตัวรู้สึกยังไง นัยน์ตาจะสื่อความรู้สึกออกมาชัดเจนเสมอ แม้ปากจะพูดในสิ่งที่ตรงกันข้ามก็ตาม

     เวลาชอบใครจะแสดงออกชัดเจน บวกชัดเจน แต่จะไม่ชัดเจนก็ตรงทำอะไรที่คล้ายๆ กันนี้กับคนอื่นไปทั่ว แต่ถ้าถาม "ขอจีบได้รึเปล่า" คือการปักหมุดอย่างหนึ่งของเจ้าตัวก็ว่าได้ (จะถามแบบนี้แค่กับคนๆ เดียว) สไตล์การจีบจะเป็นการ ยั่วให้อยากแล้วจากไป เช่นขอจูบมานานมาก จนในที่สุดก็อนุญาตให้จูบ เขาจะไม่จูบและขอทดเก็บไว้ก่อน จนอีกฝ่ายสับสนไปตามๆ กัน /เพราะเจ้าตัวมักชอบทำสิ่งเหล่านี้โดยที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัวมากกว่า/

     เป็นคนขี้งกมาก เห็นแก่เงินมาก เพราะคนเราต้องกินต้องใช้ พ่อแม่รวยจริงแต่เขาไม่ได้รวยด้วย แต่ไม่ได้บ้าเงินจนลืมศักดิ์ศรีไปซะจนหมด ของฟรีมีที่ไหนไปหมด 

     สกิลการทำงานบ้านเป็นศูนย์เรียกได้ว่าติดลบ อาหารการกินส่วนมากจะมาจากการซื้อ ตู้เย็นจะมีแค่เบียร์และน้ำเปล่า 

     หัวข้อสุดท้าย เป็นเรื่องความชอบทั้งหมด เดฟเป็นคนชอบเด็กน่ารัก เรียกว่าโรคคลั่งเด็กก็ได้ ชอบกลิ่นเด็กความนุ่มนิ่มของตัวเด็ก ชอบคนใส่ชุดคอสเพลย์ รสนิยมทางเพศจะเน้นไปที่การทำทุกอย่างให้อีกฝ่ายเขินได้มากที่สุด เขาจะพอใจมาก ส่วนที่เขาหลงใหลอย่างมากในร่างกายฝ่ายตรงข้ามคือบริเวณยอดอกและบั้นท้าย 

ลักษณะการพูด : 

     โดยทั่วไปเป็นคน ตรงไปตรงมาอย่างรู้กาลเทศะ ด้วยความที่เป็นคนขี้รำคาญทำให้เจ้าตัวมักชอบเล่นมุข ตลกร้าย ใส่คนที่ไม่ชอบขี้หน้าด้วยรอยยิ้มเสมอ สามารถแซะ โน้มน้าวบรรกาศรอบตัวจนคนที่โดนแซะสามารถลุกออกไปจากโต๊ะโดยที่ตัวเองดูไม่ผิดได้อย่างง่ายดาย พูดหยาบคาย กับเพื่อนฝูงด้วยความที่โตมาในไทยเกือบครึ่งชีวิต (คำหยาบไทยเต็มรูปแบบ กู-มึง แต่ถ้าตามเรทเรื่องนี้เดฟจะแทนตัว ฉัน-นาย/เธอ) กับคนห่างๆ หน่อยอาจ ผม-คุณ/เธอ (ไม่ว่าจะหญิงหรือชายก็มักจะเรียกเธอ) กับคนพิเศษในกรณีที่ตัวเองผิดจริง, อ้อนเรียกคะแนนสงสาร, แหย่ให้เขินจะ ชอบพูดคะ/ขา (ไม่ว่าอีกฝ่ายจะเพศใดก็ตาม แถมชอบแทนตัวว่าพี่อีกด้วย) และมักชอบใช้เสียงสองเวลาอยู่กับเด็กน้อยน่ารัก (อยู่กับเด็กน้อย, หรือคนที่ให้ความรู้สึกว่าอีกฝ่ายเป็นเด็ก จะแทนตัวว่า พี่-หนู/เรา)

ตัวอย่างบทสนทนา

     /เดินเข้าไปกอดเอว/ "หายโกรธพี่นะคะ" /ซุกหน้าลงแตะจูบที่ต้นคอ/

     "เปล่า เลิกพูดกะจะปิดซอยเลี้ยง รอให้หุบปากมานานแล้ว"

     "เห็นไหม ว่ามันเป็นถึงขนาดนี้แล้ว"

     "อย่าสำคัญตัวเองให้มากนัก"

     "ปวดคอชิบ"

     "อ้าว แล้วแต่น้า"

     "จ้าๆ"

     "ชื่ออะไรเรา?"

ประวัติตัวละคร : 

     เกิด ณ แผ่นดินไทย แต่ถูกพรากจากแม่ (นางอัญชัญเป็นคนไทยแท้) มาอาศัยและโตที่อเมริกากับพ่อ (นายจอห์นชาวอเมริกัน) ที่เป็นนักการทูตตั้งแต่ยังจำความได้ เรียกได้ว่าพ่อของเขาค่อนข้างทรงอิทธิพลในแวดวงการเมืองพอสมควร มีพี่น้องทั้งสิ้นสี่คน ชาย ชาย ชาย หญิง ตามลำดับ ( Don 29 > Dave 27 > Ivan 14 > Angela 6) แน่นอนว่าเป็นพี่น้องต่างแม่ยกเว้นตัวเดฟกับดอนที่เกิดจากแม่เดียวกัน ทำให้โตมาอย่างเคร่งเครียดในกรอบที่พ่อกำหนด อายุสิบหกปีถูกส่งกลับมาที่ไทย เพื่อมาอาศัยอยู่กับแม่อีกครั้ง หลังจากทะเลาะบาดหมางกันครั้งใหญ่กับทางฝ่ายพ่อด้วยเรื่องที่ว่า ทำตัวเสเพลถึงขั้นลองเสพแคร็งค์ (ยาไอซ์) มั่วสุม แถมยังมีเรื่องเสียหายอีกมากมายอาทิ เรื่องชกต่อย กลั่นแกล้งเพื่อน เป็น Bully ดีๆ นี่เอง 

     ชีวิตหลังย้ายมีอยู่ที่ไทย ในช่วงแรกค่อนข้างมีอุปสรรค์เรื่องภาษา แต่ด้วยความที่ค่านิยมเรื่องหน้าตาของคนไทย ทำให้ชีวิตเขาอยู่ได้ไม่ยาก แน่นอนว่าเดฟเองก็เลิกพฤติกรรมแย่ๆ จากตอนอยู่อเมริกาไปจนหมดสิ้น เพราะเจ้าตัวรักแม่ยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น ก็กลายเป็นเด็กโดดเรียน ติดเที่ยวตามประสาวัยรุ่นทั่วไป มีตั้งวงดนตรีกับเพื่อน ชื่อ DEATH GOD โดยได้รับตำแหน่งเป็นมือกลอง 

     ความสัมพันธ์ของเขากับพี่น้องในครอบครัวเรียกได้ว่าสนิทกันอย่างแน่นแฟ้น ติดต่อกันอยู่ตลอด และเดฟเองเป็นคนรักน้องสาวมาก (แม่ของ Ivan และ Angela สนิทกันหลังจากเจอเรื่องที่เจ็บปวดคล้ายๆ กัน หอบเอาลูกหนีออกจากบ้านพ่อไปตั้งตัวอยู่กันเอง และกำลังจะสร้างครอบครัวใหม่กับผู้ชายดีๆ ที่รักพวกเธอจริง) ส่วนดอนเองก็เป็นฝั่งเป็นฝา มีบ้าน มีครอบครัว และเป็นนักธุรกิจ (เกี่ยวกับการค้าขายส่งออกสมุนไพร) คนหนึ่งที่ถูกเชิดหน้าชูตา

     พี่น้องทุกคนเข้าใจในการกระทำอันเสเพลของเดฟดี เพราะเดฟแม้จะโดนพรากแม่ตั้งแต่เด็ก แต่เดฟกับแม่ก็ติดต่อกันอยู่ตลอด ทำให้เดฟเป็นคนที่ติดแม่มาก และแทบจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้กลับไปอยู่กับแม่ ซึ่งพ่อเองก็ชอบขู่ว่าจะส่งไปอยู่กับแม่ คล้ายว่าเป็นเรื่องน่ากลัว แต่เปล่าเลย มันดีมากๆ ต่างหาก 

     อยู่และศึกษาในไทยตั้งแต่นั้นจวบจนปัจจุบัน จบมหาวิทยาลัยในคณะวิศวะคอมฯ อย่างหวิดไทด์ ช่วงมหาลัยเจ้าตัวก็มีครั้งแรกหลายๆ อย่างเช่น การมีแฟนเป็นผู้ชายครั้งแรก การอดนอนยาวสามวันครั้งแรก ฯลฯ ช่วงมหาลัยก็มีเล่นดนตรีกลางคืน เป็นวงดนตรีใต้ดิน มีรายได้พอจ่ายค่าหอเองไม่เบียดเบียนเงินแม่

     แม่ของเดฟเปิดร้านอาหารไทยอยู่แถวย่านสุขุมวิท ซึ่งเจ้าตัวเองก็ชอบแวะเวียนมาหาอาทิตย์ละ 2-3 วัน บ้างก็หลังเลิกงานหรือเพิ่งกลับจากร้านเหล้าก็มักจะเข้าไปอ้อนแม่ก่อนกลับคอนโดฯ ตัวเองเสมอ (ร้านอาหารเปิดช่วงกลางคืน) 

     ปัจจุบันทำงานอยู่ในบริษัทญี่ปุ่น  เป็นช่างเทคนิคด้านคอมพิวเตอร์ ระบบและวงจรรวมขององค์กร 

ฐานะของครอบครัว : 
     มั่งมีมาก, แต่ส่วนตัวเขาเองมีกินแค่เสมอตัว (แต่ใช้สุรุ่ยสุร่าย)

ความชอบ : 
     ของฟรี, อาหารไทย, กิจกรรมเสียเหงื่อ, การสังสรรค์ที่มีแอลกอฮอล์, แกล้งแหย่กวนประสาทคนอื่น, การนอน, เงิน, รถนอก, บิ๊กไบค์, สิ่งเย้ายวนใจ, กลิ่นเด็ก, คนมีเสน่ห์ ยิ้มสวย

สิ่งที่ไม่ชอบ หรือเกลียด : 
     พวกเด็กเสี่ยวเลี่ยนๆ, พวกขี้เก๊ก (แม้ตัวเองจะเข้าข่าย), พวกไม่รู้จักโต, อากาศร้อนอบอ้าว, ความแออัด (ยกเว้นคอนเสิร์ต, เทศกาล), รถติด, ต้องรอเงินเดือนออก, เด็กพ่อแม่สปอย, การอธิบาย เกลียดการโดนตบหน้า, คนงี่เง่า

ประวัติการแพ้ : 
     แพ้แมว แค่มีแมวในระยะ 2 เมตรจะเริ่มคันหูคันตายุกยิก น้ำมูกไหลติ๊ง หากใกล้กว่านั้นจะเริ่มจามเป็นบ้าเป็นหลัง

ความสามารถพิเศษ : 
     เล่นกลองชุดได้อย่างคล่องแคล่ว, คำพูดมีอำนาจ มีน้ำหนัก ผู้ฟังมักเชื่อฟังหรือคล้อยตาม

งานอดิเรก : 
     ช่วงฟ้าสว่างส่วนมากจะนอนติดเตียงไม่ค่อยลุกไปไหน, ช่วงบ่าย-เย็น จะชอบออกไปดูหนัง ไม่ก็ออกไปยิม เล่นฟุตบอล, ฟิตเนส หรือออกไปขับรถรอบเล่นรอบเมือง

เพิ่มเติม : 
     - เนื้อตัวมักมีกลิ่นควันบุหรี่ตีผสมปนเปกับน้ำหอมที่เจ้าตัวชอบใช้ (YSL - Body Kouros) เดิมทีใช้อีกกลิ่น แต่เลิกผลิตไปแล้ว

     - ใส่นาฬิกาข้อมือเรือนทองที่แทบมองไม่ออกว่าทอง เพราะใส่มา 9 ปี แถมเต็มไปด้วยรอยขีดข่วนเพราะเผลอใส่ตอนขึ้นตีกลอง
     เพลงเดือดๆ เพลงหนึ่ง (คลิก) ตอนนั้นเจ้าตัวกำลังหัวเสียจนลืมถอดออก
     - บุหรี่ยี่ห้อประจำคือ Rave แดง 1 ซอง / 2 วัน เงินเดือน 15% หมดไปกับค่าบุหรี่

     - เป็นพนักงานเงินเดือน, หัวหน้าฝ่ายเทคนิค (ด้านไอที) - ถือหุ้น 60% ของสโมสรฟุตบอล The Scorpion

     - ทำงาน 4 วัน/สัปดาห์ ( จันทร์ อังคาร พุธ เสาร์บ่าย ) ถ้าไม่ไปสังสรรค์ ปกติจะไปเตะบอลทุกวันจันทร์ - อังคาร / เข้าฟิตเนส           อาทิตย์ละ 1-2 ชม. แล้วแต่วัน ส่วนมากจะเป็นช่วงเช้าตรู่

     - คนที่เดฟมักจะสปาร์คทันทีที่เจอหน้าคือคนที่ น่ารัก ยิ้มแล้วใจละลาย (ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นแฟนกันได้ดี) 
       เรียกได้ว่าเป็นความชอบเฉยๆ เลยมักจะติ่งวงไอดอลสาวน้อยอยู่บ่อยๆ #เป็นโลลิค่อน มิวสิควง BNK48 เป็นต้น

     - ติดแม่มาก 
     - Bisexual One Way

<< คุยกับผู้ปกครอง >>

“อยากให้ลูกได้แสดงเรื่องแบบไหนเป็นพิเศษไหมคะ” และ “อยากบอกอะไรกับไรเตอร์ อิอิ” : เอาที่ไรท์เห็นว่าเหมาะสม ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมบอกได้นะครับ ขาดเหลืออะไรบ้างก็ไม่รู้ (ฮา)